پسته یکی از مهم­ترین محصولات کشاورزی کشور است که از جنبه ­های مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و غیره اهمیت فوق العاده­ای دارد. ارزش تولید این محصول گرانبها و بی نظیر حدود 10 درصد از درآمدهای غیر نفتی کشور می باشد. مشکلات مربوط به شوری و کم آبی حاشیه کویر از یک سو و خشکسالی­های اخیر توام با مسائل عدیده از سوی دیگر باعث شده است تا این محصول تنها با تکیه بر تحقیقات و فناوری پیشرفته قادر به ادامه حیات باشد.

ماهیت خاک‌های مناطق خشک و بالا بودن املاح محلول (نمک) و کم محلول (گچ و آهک) در خاک‌های مناطق پسته کاری، مسئله عدم وجود تعادل در عناصر غذایی خاک مناطق غذایی خاک مناطق پسته کاری را اثبات می کند. در این مناطق درختان سالیان زیادی از ذخیره عناصر غذایی خاک استفاده نموده­اند بدون اینکه جبران و جایگزینی علمی آنها توجه گردد. به طوری­که باغداران تنها به کاربرد یکی دو نمونه کود ازته و فسفره آن هم نه بر اساس اصول علمی پرداخته­اند. این مسائل باعث عدم تعادل تغذیه­ای در باغ‌های پسته شده است. آثار عدم تعادل غذایی، علاوه بر کاهش عملکرد کمی و کیفی پسته به صورت علائم مختلفی مانند حاشیه سوختگی و زردی برگ­ها، ریز برگی یا قرمز و لکه پوست استخوانی مشهود است که روز به روز نیز این مشکلات ابعاد جدیدتری به خود می­گیرد. اسید هیومیک از نظر بیوشیمیایی ماده موثره هوموس است و از طریق اثرات هورمونی و بهبود جذب عناصر غذایی، سبب افزایش بیوماس ریشه و اندام هوایی می­شود. بخش هوایی گیاه مواد پرورده را برای رشد ریشه تامین می­کند و نقش ریشه تامین مواد خام است. لذا رابطه متقابلی بین ریشه و بخش هوایی وجود دارد. رشد ریشه تحت تاثیر محیط و عواملی چون رطوبت، دما و عناصر غذایی خاک است. اسید هیومیک و اسید فولویک به ترتیب سبب تشکیل کمپلکس‌های پایدار و نامحلول و کمپلکس‌های محلول با عناصر میکرو می­گردند و سبب افزایش جذب عناصر شده و باروری خاک شده و تولید در گیاهان را افزایش می­دهند.

در همین راستا اثر هیومیک اسید روی رشد رویشی و زایشی پسته مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور 5 کیلوگرم اسید هیومیک در 200 لیتر آب حل شد و در اسفندماه به صورت شیار کود در قطعات 1000 متری مورد استفاده قرار گرفت. پس از  اعمال تیمارها طول شاخه سال جاری، تعداد برگ، میزان سطح برگ و دور تنه اندازه­گیری گردید. در شهریور ماه جهت بررسی اثر این تیمار روی سال آوری، میزان جوانه­های ریزش یافته اندازه­گیری شد. در زمان برداشت میزان درصد پوکی و خندانی مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد در تیمار اسید هیومیک 46 درصد جوانه بیشتری نسبت به شاهد (عدم استفاده از اسید هیومیک) باقی مانده است. درصد پوکی در تیمار شاهد 64 درصد بیشتر از تیمار اسید هیومیک بود. تیمار اسید هیومیک بیشترین سطح برگ را نشان می دهد و میزان سطح برگ ایجاد شده در تیمار اسید هیومیک 37 درصد بیشتر از تیمار شاهد بوده است.  نتایج حاصل نشان از تاثیر بالای اسید هیومیک در افزایش کمیت و کیفیت محصول تولیدی دارد.